LEESVAARDIGHEID

Clique sur les mots écrits comme ceci pour voir leurs traductions!

TEKST 1

De kledingindustrie is een schoolvoorbeeld wat globalisering betreft. Onze kleren zijn echte wereldproducten: gemaakt aan de ene kant en gekocht aan de andere kant van de wereld. Kledingketens hebben zowel leveranciers als winkels over de hele wereld verspreid.

In welke omstandigheden worden onze kleren gemaakt?

Vietnamese vrouwen die sportschoenen maken, worden op hun hoofd geslagen als ze een fout maken. Arbeidsters in China die voor Esprit produceren, moeten 93 uur per week werken. Indonesische vrouwen die Adidas en Kappa-producten maken, worden ontslagen omdat ze staken.

Roemeense arbeidsters die H&M kleren maken verdienen een loon dat ver beneden het bestaansminimum ligt. Dit zijn een paar recente voorbeelden. Deze gevallen weten we toevallig, omdat we contacten hebben met vakbonden of vrouwenorganisaties ter plekke.

Hoe meer contacten en hoe meer onderzoek, hoe meer van dit soort verhalen bekend worden. Alle ketens van de Belgische markt zijn erbij betrokken. Het is de normale praktijk.

Werkweken van 70 uur zijn geen uitzondering en inbreuken tegen vakbondsvrijheid zijn frequent. Ook kinder- en dwangarbeid komen in de kledingindustrie voor.

Daarnaast resulteert de globalisering ook in een verschuiving van tewerkstelling in het formele circuit naar niet-gereglementeerd thuiswerk en productie in illegale ateliers.

TEKST 2

Water wordt nog steeds verspild, verontreinigd en 'misbruikt'. Met als gevolg een dreigende mondiale waterschaarste. Recente prognoses duiden erop dat tegen 2025 meer dan vijftig landen, met samen drie miljard mensen, met waterschaarste zullen worden geconfronteerd, dit ten gevolge van een stijging van de vraag naar water met 650 %.

Vaak is water een machtsinstrument, een wapen, dat de economische kracht en politieke verhoudingen binnen een groep landen, een regio of een continent mee bepaalt.

De inwoners van Madrid moeten vanaf april 2006 wennen aan drastische maatregelen om de verspilling van water tegen te gaan. Spaarkranen en timers, strenge normen, het gebruik van water voor grasperken en zwembaden en het gebruik van gerecycleerd afvalwater moeten Madrid voor een droogteramp behoeden.

Alle gebouwen moeten worden voorzien van systemen om water te besparen in de keuken, de badkamer en eventuele watertanks. Hotels en kantoren moeten timers installeren op al hun kranen. Nieuwe voetpaden en pleinen krijgen tegels die water doorlaten, zodat een groter deel van het regenwater in de grond kan dringen in plaats van weg te stromen via de riolering. De stad kan boetes van 750 tot 600.000 euro opleggen aan inwoners die zich niet aan de nieuwe regels houden.

Slechts één procent van al het water op de wereld is zoet. Om van het zoete water drinkwater te maken gaat een duur en energievretend proces aan vooraf. Drinkwater is dus een schaars goed, het is dan ook zeker zaak om daar zuinig mee om te gaan.

Vroeger gebruikte men water uit rivieren, meren en sloten (oppervlaktewater) voor allerlei toepassingen; ook als drinkwater.

Maar ons oppervlaktewater is niet meer schoon; rivieren en meren zijn ernstig vervuild. Tegenwoordig is nog maar dertig procent van het drinkwater afkomstig van rivierwater.

Voor het zuiveren van dit water zijn chemicaliën nodig. Bovendien wordt het zuiveren steeds ingewikkelder en dus duurder. Kosten die de watergebruikers moeten opbrengen.